Haddug hè einbiegel

Song van de dag

Vandaag op het programma: popmuziek! Niet weglopen, het zal echt geen Barbie Girl of Vamos a la playa zijn, dat is voor een andere keer.

Het nummer waar ik het over wil hebben zag het levenslicht in 1993 maar ik heb het zelf pas in de zomer van 1997 leren kennen, in Griekenland nog wel. Dat jaar trokken de vijfde- en zesdejaars van mijn middelbare school op ‘Griekenlandreis’. In veel andere scholen blijkt die trip naar Rome te gaan, zo heb ik later geleerd, maar bij ons was het dus Griekenland.

Hoe het daarachter was? Brilliant, thank you very much. Teveel gezien om op te noemen, legendarische wedstrijden gehouden tussen de Amstel- en Heinekenaanhangers (iets anders viel daar toen niet te krijgen) en gewoon heel veel fun gehad. Een deel van die fun was te danken aan de meegesleurde cassettes. Het iPod-concept was nog lichtjaren verwijderd van de toenmalige technologie dus wij trokken rond met een radio-cassettespeler waarvan de radiofunctie bij mijn weten niet gebruikt is op Griekse bodem.

Het nummer in kwestie stond op de mixtape die een van ons gemaakt had. De huidige iPod-generatie kan zich niet meer voorstellen hoe zoiets in zijn werk ging, maar wij knipten en plakten onze favoriete nummers op analoge wijze bij elkaar. En tussen alle klassiekers van dat moment (sla er uw Afrekening-cd’s uit 1997 maar eens op na) stond ook deze popklassieker uit 1993: For Tomorrow van Blur. Uitgekomen op de plaat Modern life is rubbish en dus alleen al voor die titel een vermelding waard. Een jaar later (in 1994 bedoel ik dan) werd Parklife uitgebracht en begon hun pad naar de top pas echt steile vormen aan te nemen, maar met dit nummer was hun potentieel al meer dan duidelijk.

Heb ik al vermeld dat we daar in Griekenland altijd vrolijk waren? Van dit nummer werden we alleen maar vrolijker. Zing gerust mee:

Song van de dag

Het is half 1 ’s nachts en ik heb een idee. Morgenvroeg blijkt dit een slecht idee, dat weet ik nu al maar ik ga er toch mee door. Het is geeneens een bijster origineel idee trouwens, maar dat houdt me nog veel minder tegen. Het idee in kwestie: waarom post ik hier niet af en toe een nummer waarvan ik vind dat het uw aandacht verdient, in de vorm van een youtube-clipje. Waarom niet hoor ik u zeggen, welaan dan.

Om de spits af te bijten moet het natuurlijk een nummer zijn dat er staat. Als een huis indien mogelijk. Lang heb ik hier niet over nagedacht, mijn voorkeur ging meteen uit naar iets van ons aller Pixies. En dan kom ik meteen uit bij mijn all time favorite: ‘Where is my mind’. Schitterende intro, fantastische tekst, prachtig nummer van een groep die ondanks alles nog te weinig erkenning heeft gekend. Veel woorden wil ik er verder niet aan vuilmaken. Geniet van het clipje en laat me even weten of dit een goed idee is dat een vervolg verdient dan wel zo’n godsgruwelijk slecht idee dat de blogpolitie opgetrommeld zou moeten worden met instructies om op doortastende wijze alle kans op verdere posts in deze reeks uit mijn debiele kop te kloppen. U zou namelijk niet van muziek kunnen houden, dat bestaat.

Het waarom

Ik laat hier de laatste tijd wel bijzonder weinig berichten achter, het zal u ook al opgevallen zijn beste lezer. De redactie wenst zich hiervoor uitgebreid te verontschuldigen en meteen ook te verantwoorden. Ik ben namelijk een huis aan het bouwen. Dergelijke dingen vragen tijd en energie waardoor het bloggen er als eerste bij inschiet.

Ik had jullie natuurlijk de laatste maanden ook kunnen vervelen met allerlei berichten over het bouwproces, wat er zich afspeelde op de werf en hoe duur het ijzer toch wel niet geworden is. Edoch, ik nam hierbij het uitgangspunt aan dat dit jullie op zich geen reet interesseert. Daarom wil ik er nu ook niet te lang over doorbomen en hou ik het op het geven van een korte status: we zijn met de ruwbouw bezig, de muren van de verdieping zijn ongeveer 80 cm hoog. Er is dus nog werk aan (lees: hier zal het de komende maanden nog altijd wat aan de stille kant zijn).

En als u mij nu wilt excuseren, ik moet dringend tien ton zand bestellen of we kunnen geen mortel meer maken!

Zeg Herman…

15 euro voor een parkeerplaats in een drassige weide op grof geschat anderhalf dorp afstand van de weide, is dat er toch niet wat over? Ja, ik weet het, ik moet ook aan uw koopkracht denken, maar toch…

Hoe zou het eigenlijk zijn met…

… de wolf van het Waasland?

Boomshine

Ontspanning moet er zijn, zeker op een vrijdag. Daarom vond ik het dus nog eens tijd voor een leutig spelletje, in casu Boomshine. Doel van het spel: ervoor zorgen dat er zoveel mogelijk bolletjes elkaar beginnen raken door met je cursor op de juiste plaats de kettingreactie in gang te zetten. En guess what: elk level zijn het er meer. Hoe verzinnen ze het. Voor wie dit nog te ingewikkeld klinkt, vreest niet, het wijst zichzelf uit. Nog één tip en die gaat niet over de gameplay: zet het geluid aan dan kan je genieten van het hypnotiserende en ontspannende muziekje waarmee de makers van Boomshine ons trachten te lijmen.

Censuur in Temse

Mijn wenkbrauwen fronsen, ik doe het zelden. Het is nu eenmaal een rare wereld daarbuiten, dat weten we allemaal. Maar bij dit artikel moest ik wel, willen of niet. “Temse verbiedt lachen met Leterme” zo las ik dus op hln.be. Ik wist niet direct wat ik onder die titel mocht verwachten maar dat het om je reinste censuur zou gaan had ik niet gedacht.

Even samenvatten: de (door sommige medebloggers weliswaar niet al te hoog ingeschatte) stand-up comedian Vitalski zou een try-out van zijn nieuwe show doen in Temse. ‘Mijn leven met Leterme’ heet die bewuste voorstelling en dat bleek voor het gemeentebestuur toch wat te gewaagd. Aldus werd het geplande optreden van Vitalski dan maar snel verboden. Hier lacht men niet, klonk het in Temse. Of toch niet met Onze Premier, Yves I, de prins carnaval van de Wetstraat. Oeps, nu doe ik het ook. Hopelijk trekt schepen Annemie Blommaert (CD&V) nu ook niet de stekker uit deze blog…

Om de jeugd toch iets aan te bieden dacht jeugdhuis De Nartist dan maar de film Ex-drummer te programmeren, maar ook daar werd snel een zedig stokje voor gestoken. Onverantwoord, aldus de bovenvermelde schepen van cultuur. Als ze had geweten dat die bandeloze schavuiten van den Humo onlangs de dvd van Ex-drummer gratis aanboden aan de argeloze jeugd, ze had waarschijnlijk hoogstpersoonlijk alle exemplaren van dat duivelse boeksken in Temse verbrand.

(Elke gelijkenis met historische regimes in dit artikel berust op puur toeval.)

Hoe zou het eigenlijk zijn met…

…Anthonyke De Clerck?

Jeugdsentiment

Hoe kan ik dit anders noemen dan jeugdsentiment? Vroeger was televisie nog simpel: BRT 1 en 2, Holland 1 en 2 en daar moest je het mee doen. Als er tenminste niet teveel mist in de lucht hing, want dan kon Holland 2 wel eens teveel ruis vertonen. Ja lieve kijkbuiskinderen, van youtube kon er zelfs nog niet gedroomd worden in die tijd. Maar televisieseries maken konden ze toen wel! Althans, in mijn herinnering zijn ze allemaal even fantastisch, maar voor de zekerheid heb ik nog wat fragmentjes bij elkaar gezocht.

Jacobus en Corneel

Mik Mak en Mon

Nils Holgersson

Carolientje en Kapitein Snorrebaard

En natuurlijk Merlina

Wie kent er nog van die parels?